وحدت عادلانه ی حوزه و دانشگاه
مسعود کریمی بیرانوند
همه ساله ۲۷ آذرماه به عنوان سالروز وحدت حوزه و دانشگاه گرامی داشته می‌شود. در باب آن همایش های بسیار برگزار شده، متون زیاد منتشر ساخته و اقداماتی مانند گسیل کردن بخشی از روحانیت به سمت دانشگاه صورت گرفته است.
اکنون با گذشت سالیانی نوبت آن است که درخت دوستی حوزه و دانشگاه میوه دهد و جامعه طعم شیرین جشن وحدت آن دو را بچشد.
از جمله مهمترین مسائلی که جامعه ما عمیقاً بدان مبتلا شده، تبعیض ها و بی عدالتی هایی است که متاسفانه گاه تئوریزه و حتی فرمولیزه هم شده است. رهبر انقلاب تا کنون چند بار به این حقیقت تلخ اذعان کرده اند. از جمله در جایی چنین فرمودند: «در مورد عدالت ما عقب‌مانده هستیم؛ در دهه‌ی پیشرفت و عدالت واقعاً پیشرفت کردیم [امّا] در زمینه‌ی عدالت، باید تلاش کنیم، باید کار کنیم، باید از خدای متعال و از مردم عزیز عذرخواهی کنیم» ۱۳۹۶/۱۱/۲۹
یقیناً برخی نارضایتی ها و ناآرامی ها در مملکت در همین حق کشی ها و ماله کشی ها ریشه دارد و در حالی که انتظار می رود حوزه و دانشگاه با وحدت میان خود به این معضل در جامعه پایان دهند، متاسفانه شاهد آن هستیم که همین تبعیضات بلاموجه و ترجیحات بلامرجح بین این دو قشر هم وجود دارد.
امروز کیست که نداند حوزه در قیاس با دانشگاه مورد بی مهری فراوان قرار گرفته است و فی المثل یک استاد حوزه علمیه به مراتب سطح درآمد و معیشت پایینتری از استاد همتراز خود در دانشگاه دارد؟ بماند که حوزه منابع درآمدی خود را هم نه از خزانه دولت که از وجوهات شرعی مردم تامین می کند.
فصل سخنوری درباره وحدت دیگر گذشته و امروز محتاج عمل هستیم. توجه دادن به تفاوت های معیشتی عمیق میان حوزه و دانشگاه موجب تفرقه نیست! و سرپوش گذاشتن بر این واقعیات وحدت را تقویت نمی کند! ضروری است حوزه و دانشگاه با تقریب و تعدیل خود نسبت به همدیگر الگویی برای برقراری عدالت میان دیگر اقشار جامعه شوند.
