نظریه «سُرسُریزم» در انتخابات خرم آباد
مسعود کریمی بیرانوند
آن هایی که علوم اجتماعی خوانده اند، با نظریه بازیها آشنا هستند. این نظریه می کوشد، کنشهای بازیگران در عرصه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را در یک فضای رقابتی قاعده مند همچون "بازی" پیش بینی کرده و در راستای پیروزی و کسب امتیاز هرچه بیشتر راهبردهایی را تجویز کند. به یاد داریم جمله آقای حسن روحانی را که می گفت؛ برجام یک بازی برد-برد است که ما سه گل زده ایم و دو گل خورده ایم!!! بله تعجب نکنید؛ اولین بازی در دنیا با نتیجه 3-2 که هر دو طرف برنده می شوند!
از برجام که بگذریم یک مزاح واقع نما که برآمده از تجارب تلخ و شیرین سالیان گذشته است، به ما می گوید انتخابات مجلس در خرم آباد به سرسره بازی می ماند که در آن کاندیداها با زحمت از سر و کول مردم (با عرض معذرت همان پلکان) بالا میروند و پس از رسیدن به اوج و در حالی که از سُر خوردن لذت می برند، به سرعت به زمین سخت انتخابات بعدی برخورد می کنند.
تا جایی که نگارنده به یاد دارد، عمدتاً کسانی در انتخابات خرم آباد پیروز می شوند که در دوره های قبل روند صعودی داشته اند و تا آستانه پیروزی هم رفته اند. رای دهندگان دلسوز و قدرشناس خرم آبادی معمولاً زحمات ماسبق کاندیداها در ادوار انتخابات قبلی را در یک دوره جبران می کنند، اما آنقدر ساده نیستند که با اعتماد دوباره اجازه سواری گرفتن مجدد بدهند و این بار در یک حرکت تلافی جویانه لذت سرسره بازی را به رقیبِ دور قبل او می دهند!
از شوخی که بگذریم، امیدواریم که فضای انتخابات مجلس رو به عقلانیت و ثبات برود. نه نماینده ای را بدون دلیل انتخاب کنیم و نه به آسانی از تجربه چندین ساله اش محروم شویم. باید دید این بار مردم خرم آباد حاضر هستند به کاندیداهای مؤمن، جوان و انقلابی که طول عمر مفیدی داشته باشند، روی بیاورند؟
