از ماست که بر ماست!
مسعود کریمی بیرانوند
«خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد، مگر آن که خود بخواهند سرنوشتشان را تغییر دهند» (سوره رعد، آیه 11)
یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی این است که هوشیاری و مطالبه گری سیاسی مردم و سطح توقع آن ها از حکومت را بسیار بالا برد. ملّتی که در طول قرون متوالی جرأت ابراز نظر و انتقاد از کاخ نشینان و بالادستان را نداشت، به یکباره مسئولان (و دیگر نه حاکمان) را یگانه عامل ریز و درشت مسائل و مصائب خود می دانست، مسئولانی که محصول انتخاب خود آن ها بودند، مستقیم یا باواسطه!
طوفان دستگیری های اخیر مسئولان مختلف در استان لرستان، موجی از شعف و امیدواری میان اقشار مختلف جامعه به وجود آورده است و عملکرد خوب بخشی از مسئولان (به ویژه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که قبل از دستگیری این دزدان زمینی در داخل، دزدان هوایی و دریایی آمریکا و اروپا را نیز به دام انداخته بود) میزانی از انتظارات مردم درباره سلامت و قاطعیت دستگاه حاکمه را پاسخ گفته است.
با این حال آیا وقت پرسیدن آن نیست که در نظامی که مجلس، دولت، شورای شهر و روستای آن با رای مردم انتخاب می شوند، مسئولیت و وظیفه خود آنان چیست و آیا دزد و فاسد خواندن تمام یا اکثر مسئولان، به اصطلاح تف بالا سر نیست؟! رأیی که در صندوق می اندازم، نشانگر شرف و خرد ماست. وقتی ملاک ما برای رای دادن یا ندادن می شود؛ طائفه گرایی، حزب بازی، قسم خوردن و رودربایستی، قول و قرار شخصی، فامیلی یا باندی، پول و غذا، جوگیری و سادگی، لجبازی و قهر کردن و ده ها مورد غلط دیگر که متاسفانه هر دوره به تعداد این شیوه های غلط افزوده می شود، فحشی که به مسئولان می دهیم، به خودمان برمی گردد.
انتخابات آینده مجلس فرصتی است برای جبران مافات. کارگروه «یاوران اصلح» بدون چشمداشت قدم در این راه گذاشته و مترصد حمایت های تمام کسانی است که با هدف اصلاح وضعیت جامعه، به دنبال راه یابی «نامزدهای اصلح» به مجلس هستند.
