اربعین و درسهایی برای انتخابات

مسعود کریمی بیرانوند

شکر خدا، امسال هم توفیق شرکت در «بزرگترین مراسم اجتماعی تاریخ بشریت تا کنون» را پیدا کردم. پیاده روی اربعین مظهر حرکت جمعی انسان در صراط مستقیم هدایت الهی است (اهدنا الصراط المستقیم). هر چند قدر اربعین حسینی والاتر از فهم این حقیر است و ساحت قدسی آن فراسوی بحثهایی چون انتخابات است ولی به فراخور عقل خویش درسهایی از چهلم عاشورای را در رابطه با بحث انتخابات مجلس که چهلمین سالگرد خود را پیش رو دارد، بازگو می کنم.

خدا:

زائر با توفیق الهی قدم در این مسیر می گذارد. در انتخابات نیز موفقیت باید از جانب خدا باشد نه از هر راه و بیراهی برای رسیدن به مقصود خویش تلاش کرد.

 

امام:

 چشمها در طول مسیر به حرم سالار شهیدان دوخته شده است و همه زائرین خود را پویندگان راه #حسین می دانند. در #انتخابات هم بدون حرکت در مسیر تعیین شده توسط رهبری به خطا خواهیم رفت و سر از ناکجاآباد درخواهیم آورد. ایشان بارها در مورد اولویت ها و روش های مورد نظرشان صحبت کرده اند.

 

امّت:

 در اینجا با شخصیت و اختیار فردی و گروهی کسی مخالفتی نمی شود، لیکن فرد و گروه هر چقدر هم خاص باشد در میان عامه زائران گم می شود و در میان صراط هضم می شود. راز مهم اربعین در عبور از حجاب نخوت و خودیت است. در انتخابات هم حرکت های فردی و گروهی اگر در مسیر امّت نباشد، نهایتاً زائل می شود.

 

هجرت:

 زائر شدن در طول مسیر و با تحرک انجام می پذیرد. نشستن و ایستادن در اینجا اصالتی ندارد. قیام و رحلت اصل ماجراست و صبر بر مصائب سفر کربلا از ثواب شهید بالاتر دانسته شده است. در انتخابات هم با سخنرانی و جلسه گرفتن دردی دوا نمی شود، باید در میان سیل جمعیت به سمت اهداف حرکت کرد و ضمن حل مشکلات مردم، سختی ها را به جان خرید.

 

جذبه:

 مراسم اربعین پویا و سرزنده است. در مسیر از انواع و اقسام جذابیت ها وجود دارد و بر خلاف قالب های خشک و کلیشه ای برخی مراسمات مذهبی ما، کسی احساس خستگی و زدگی نمی کند. انواع و اقسام خوردنی و آشامیدنی، خدمات مختلف (اسکان، ماساژ، خیاطی، کفاشی و ...)، هیئات سینه زنی وآیین های مختلف عزاداری، مناسک عبادی (دعا، نماز، زیارت، ....)، ارتباطات اجتماعی فراملی و فرازبانی تنها گوشه ای از این جذابیتهاست. در عین حال هیچ کسی این همه "ریخت و پاش"  و "برو و بیا" را اسراف و بیهوده کاری نمی داند. مقصود خدمت خالصانه به دستگاه حسینی است.

در انتخابات هم نه شایسته است برای اغراض و منافع شخصی و گروهی هزینه و انرژی افراد و جامعه را تلف کرد و نه بایسته است با سخت گیری از هرگونه جذابیتی برای تبلیغات محروم شد (به زعم بنده خدمات حلال و بلکه مستحب مثل اطعام و شرکت در مراسمات مردمی اگر به عنوان معامله گری انتخاباتی و ریاکاری نباشد، اشکال ندارد).

 

عطوفت:

 اکثریت قریب به اتفاق شرکت کنندگان در مراسم اربعین معصوم نبوده و کم و بیش دچار قصور و تقصیراتی هستند. امام حسین با جاذبه فوق العاده خود نه تنها آن ها را دفع نمی کند، بلکه جذب هم کرده و مایه آمرزش گناهانشان را نیز فراهم می آورد. موکب های اربعین همان ستادهای مردمی امام حسین با دهها میلیون جمعیت است. میزبانان نیز با نهایت کرامت و بدون توجه به منزلت و برچسبهای رائج (رئیس، دکتر و غیره)به زائران خدمت رسانی می کنند. در انتخابات نیز با جذب حداکثری و دفع حداقلی باید شرایط پیروزی را رقم زد تا فرصت برای اصلاح جامعه و خدمت رسانی به خلق الله فراهم گردد. 

 

عبرت:

بخش تلخ سفر اربعین دیدن فلاکتها و عقب ماندگیهای مسلمانان و بویژه میزبانان عراقی است. شاید هنوز دارند تاوان بی وفایی خود به رهبرانشان را می دهند. اثر نفرین های علی (ع) و زینب (س) در نابسامانیهای بین النهرین به عنوان مهد تمدن جهان را نباید به غفلت گزارد. عبرتی که باید گرفت این است که در انتخابهای سیاسی خود اگر حامی افراد شایسته و یاوران اصلح نباشیم، دود آن قبل از هر جا به چشم خودمان می رود و شایسته ملامت و مذلت هستیم.

 

حمیت:

 مراسم اربعین بدون حمایت های دولتی انجام می شود. نقش دولتهای ایران و عراق برخلاف برخی تبلیغات بسیار کمرنگ است و امام حسین علیه السلام دولتهای بدکاره ای مثل آمریکا و اعوانش را تحریم کرده است. حضرت به رسانه های استکبار و صهیونیسم اجازه نداده است برای اربعین کاری انجام دهند. مطابق با همین سرمشق، در انتخابات هم می شود و بلکه باید با حمیت و بی حمایت منابع و گروه های قدرت و ثروت کار را به پیش برد. (یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُکَ اللّهُ وَمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ-سوره انفال: آیه 64).