سپاه و سیاست واکاوی رابطه ­ی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با سیاست در جمهوری اسلامی ایران

 

 

سپاه و سیاست

واکاوی رابطه ­ی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با سیاست در جمهوری اسلامی ایران

 

مسعود کریمی بیرانوند

چکیده

از جمله مسائل مهم که در جامعه ­شناسی سیاسی مورد توجه قرار می­گیرد، ورود و نقش ­آفرینی نظامیان به صورت شخصی یا سازمانی در حوزه ­ی سیاست و امر سیاسی است. از آنجایی که این امر به کرّات به­ ویژه در کشورهای منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا رخ داده و می ­دهد، پرسش پیش رو این است که رابطه ­ی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با سیاست در جمهوری اسلامی ایران چگونه است؟ با توجه به پیچیدگی موضوع و نیز ویژگی­های متمایز سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی از دیگر ارتش­ های متعارف و نظام­های سیاسی در سطح جهان، ضمن استفاده از نظریات تطبیقی مطرح در نزد متفکّران غربی و شرقی، با رویکرد پدیدارشناسی و نگاهی تفهّمی به متون و اسناد مرجع داخلی نیز رجوع نموده و در پایان الگویی متناسب، عملی و معتبر از روابط سپاه و سیاست ارائه شده است. مطابق با این الگو، از آن رو که سپاه مطلقاً تحت فرمان مقام رهبری و در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران عمل می­کند، لذا از دخالت در هر گونه رقابت و فعالیت سیاسی هم­چون انتخابات که صرفاً در چارچوب نظام انجام شود پرهیز می­ کند، امّا هر جا و هر زمان که یک مسأله­ یا صحنه ­ی سیاسی (حتی انتخابات) مربوط به تهدید یا فرصت­هایی درباره ­ی اصل انقلاب اسلامی یا دستاوردهای آن باشد، بنا به خواست رهبر و قانون، سپاه در ورود به آن درنگ نمی­ کند و محدودیتی نمی ­پذیرد.

   واژه­ های کلیدی: پاسداران، جمهوری اسلامی، رهبر، سپاه، سیاست، نظامیان  

زمینه­، امکان و دورنمایی از الگوی تشکیل قطب جهانی اسلام

                                                                غلامرضا خواجه سروی /  مسعود کریمی بیرانوند

 

منبع: مجله پژوهش های سیاست معاصر، دوره 2، شماره 5، بهار و تابستان 1393، صفحه 61-84

 

چکیده

اندیشه اتحاد اسلامی از قدیم الایام به ویژه در دو قرن اخیر، دغدغه برخی از نخبگان و اندیشمندان مسلمان بوده اما اینک با آماده­تر شدن شرایط داخلی و خارجی برای همگرایی مسلمانان و تصریح رهبر معظم انقلاب به لزوم ایجاد قطب جهانی اسلام که از ضرورتی شرعی، عقلی و آرمانی تاریخی برخوردار است، همچنان درک مناسبی از صورت­بندی اتحادیه اسلامی و نقشه تحقّق آن، در دست نیست و البته، عدم انتشار آثار قابل توجه در این زمینه، بر بحران بیرون رفت آن افزوده است ،در این شرایط، آیا می توان از طریق ­ بررسی وضعیت و موقعیت کشورهای اسلامی و الزامات و راهکارهای اندیشه­ای،تحقّق قطب جهانی اسلام در یک الگوی نظری شفاف در سه سطح ملّت، امّت و بین­الملل ارائه کرد. (سئوال)دستیابی به قطب جهانی اسلام،نیازمند وحدت در سه سطح ملت های مسلمان، امت اسلامی و بین الملل است. (فرضیه)مقصد مقاله آن است که نشان دهد کشورهای اسلامی چگونه می توانند با رویکرد به مردم­سالاری دینی،نخستین مقدمه تشکیل یک قطب بین­المللی اسلامی را فراهم آورند.(هدف)ارائه چارچوبی برای تشکیل قطب جهانی اسلام به شیوه نظریه مبنایی(روش)جهت ایفای نقش ممتاز در هندسه قدرت جهانی با حفظ حاکمیت کشورهای اسلامی از طریق اصل دعوت به منظور پذیرش جهانی حکومت اسلامی یافته مقاله حاضر است.(یافته)

            واژگان کلیدی: جهان اسلام، رهبر انقلاب، امت اسلامی، بین الملل اسلام و اتحاد اسلامی