9دی؛ درس جمهویت خواهی برای مدّعیان
مسعود کریمی بیرانوند
9 دی ماه غالباً یادآور حماسه مردم ایران در دفاع از اسلامیّت نظام و کشور بوده است چرا که در واکنش به شعارها و اقدامات ساختارشکنانه علیه ولایت فقیه و سیاستهای حمایتی از ملتهای مسلمان و به خصوص هتک حرمت عزاداری سالار شهیدان صورت گرفت.
اما از زاویه ای دیگر باید گفت، در فتنه 88 این امام خامنه ای بود که جوانمردانه به دفاع از رأی مردم و جمهوریت نظام پرداخت و در نه دی، امّت به امام اقتداء کرده و راه را بر دیکتاتورهای دموکرات نما بست.
متاسفانه بخش عمده ای از اصلاح طلبانِ شعارپیشه در مقاطع مختلف نشان داده اند، نسبتی با دموکراسی، قانون گرایی و منافع ملّی ندارند. چند روز پیش شورای هماهنگی جبهه اصلاحات مصوباتی داشت که در جایی ذیل عنوان راهبردها و رویکردهای جریان اصلاحات چنین آمده است: «تقویت اصل جمهوریت نظام و جامعه مدنی» و «بازنگری در قانون اساسی و پذیرش رفراندوم به عنوان یک حق ملّی و اجرای اصول معطّل مانده قانون اساسی در زمینه های مختلف»!
سران اصلاح طلب خود می دانند که برآیند تصمیمات و عملکردشان در این سالیان با مواضع و مشی رهبری انقلاب که عالی ترین مقام برآمده از رأی مردم و قانون اساسی است، زاویه داشته و این دوصدایی غیرمسئولانه لطمات زیادی به ملت زده است و اکنون که باید پاسخگو باشند، فریاد رفراندوم و تغییر سر داده اند، بدون اینکه بگویند دقیقاً چه چیزی باید عوض شود. گاهی از اجرانشدن اصول قانون اساسی فعلی می گویند مانند اصل 59 که مجلس میتواند تصمیم گیری در امور مهم را به مردم واگذار نماید و گاه از تغییر قانون اساسی که آن هم باید بوسیله رهبر به رفراندوم گذاشته شود.
مزید اطلاع باید گفت اکثرقریب به اتفاق اصول و بندهای قانون اساسی تا کنون عملی شده است. اما علاوه بر اصل 59 قانون اساسی (به رفراندوم گذاشتن مسائل مهم کشور با تشخیص مجلس شورای اسلامی) که تا کنون اجرا نشده است و اصلاح طلبان مجالس ششم و دهم باید در این باره پاسخگو باشند، استیضاح رئیس جمهور نیز که در اصل 89 قانون اساسی آمده است تا کنون اجرا نشده است (حتی درمورد بنی صدر استیضاح صورت نگرفت بلکه طرح دوفوریت برکناری بود). اجرای رفراندوم محمل توجیه پذیر می خواهد و اکنون مسئله ای وجود ندارد که ضرورت داشته باشد مجلس آن را به رفراندوم بگذارد. امّا اگر قرار باشد؛ مسئله ای را به رفراندوم بگذارد همان استیضاح رئیس جمهور توسط ملّت است تا با یک تیر دو نشان بزند (اصل 59 و اصل 89).
درباره بازنگری در قانون اساسی (اصل 177) هم بعید است آنها ندانند جمهوی اسلامی تنها حکومتی در دنیاست که خودش را به رفراندوم گذاشته است و نیز تنها حکومتی در دنیاست که دو بار قانون اساسی اش را آن هم در کمتر از نیم قرن به رفراندوم گذاشته است. اما اگر بنا بر بازنگری باشد؛ حالا که اصلاح طلبان به طور واضح و صادقانه نمی گویند، چه چیزی و چگونه باید عوض شود؛ یادآور می شویم رهبری فرزانه انقلاب سالها پیش پارلمانی شدن نظام را به عنوان یک گزینه در آینده احتمالاً دور پیشنهاد داده اند.
بدیهی است این امر، اختلافات مزمن میان دولت و مجلس را کاسته و هزینه های مالی و معنوی انتخابات ریاست جهوری را کم می کند بدون اینکه به جمهوریت نظام لطمه ای وارد شود. باید دید اصلاح طلبان که بوسیله غوغاسالاری و ترفندهای انتخاباتی غالب اوقات وارث و سهامدار دولت بوده اند، نسبت به این شیوه مجرّب و جاافتاده در بسیاری از کشورها چه موضعی دارند؟! اگر اصلاح طلبان درصدد اصلاح خود برآمده و حقوق ملّت را محترم شمارند که فبهاالمراد وگرنه باید منتظر نه دی های دیگری از سوی ملّت در دفاع از جمهوریت و منافع ملّی خود باشند.