در خصوص استیضاح رئیس جمهور: لا فراغ و لا جنجال بل امر بین الامرین
مسعود کریمی بیرانوند
با روی کار آمدن مجلس یازدهم بر سر استفاده از حق سوال و استیضاح ریاست جمهور، اختلاف نظراتی پیش آمد و طبق عادت جاری به سرعت فضا دوقطبی شده طوری که در این میدان مغناطیسی، هر جنبنده ای سریعاً جذب یکی از دو قطب میشود. گروهی با خوش خیالی و توجیهات لایتچسبک دولت را در حاشیه امن قرار داده اند و گروهی هم با جار و جنجال های زننده، خود مانعی برای این مهم شده اند.
فرقه فراغ بالیان یا به قولی بی خیالان از همان تیرماه و در حالی که چهارده ماه تا پایان دولت دوازدهم مانده بود با دست کاری در تاریخ پایان دولت و طولانی نشان دادن مدت برکناری، حتی اجازه سوال از رئیس جمهور را از ملّت سلب کردند. ظاهراً ذهن تک فاز این طائفه نمیتواند این را هضم کند که دلایل سوال و استیضاح می تواند متعدد باشد و اگر امیدی به جایگزینی دولت انقلابی طی چند ماه آینده نیست؛ اما سوال و استیضاح رئیس جمهور به عنوان یک حق و مطالبه ضروری ملّت، می تواند افکار عمومی را متوجه مسبّب اصلی مشکلات در داخل هیئت حاکمه کند و از دو قطبی به شدت فزاینده مردم و نظام جلوگیری کند. مضاف بر اینکه اگر چنانکه گفته میشود، امکان تشکیل دولت انقلابی در سال پیش رو وجود ندارد، خودشان چه راهکاری برای اصلاح و یا دست کم حفظ وضع موجود دارند؟
بازدارندگی و ایجاد ترس در دل کسانی که سودای ریاست بلامسئولیت دارند، پیام مهم دیگری است که قاطعیت انقلاب و نظام را در مقابله با فساد و افساد نشان می دهد. سوای توجیه افکار عمومی و بازدارندگی سیاسی و اداری، مجازات مجرمان و خائنان حقی است که اگر مردم هم از آن بگذرند، خداوند از آن نخواهد گذشت و نمی شود با بهانه های واهی برای مفسدان و فاسدان حاشیه امن ایجاد کرد و دست آنها را برای مشکلات وخیمتر و خطرناکتر باز گذاشت.
متاسفانه بعضی از اعضاء این جریان از تحریف معنوی و لفظی سخنان رهبری هم ابا ندارند تا نشان دهند که رهبری حکیم انقلاب برخلاف عقل سلیم هیچگاه با استیضاح رئیس جمهور و عزل او تا پایان چهارسال تحت هر شرایطی موافق نیستند. اینان چونان «برجامیان» از رهبری مایه می گذارند، حال آنکه هر کسی جایگاهی دارد و حتی اگر مجلس به رئیس جمهور رأی ندهد، مطابق قانون اساسی، تنها رهبر انقلاب است که میتواند وی را عزل کند و رأی مجلس درباره ریاست جمهور بر خلاف وزرا ضمانت اجرایی ندارد.
«فراغ بالیان» برای ترساندن مردم و «مطالبه گران» هشدار می دهند که فرقه «برجامیان» منتظر استیضاح و عزل هستند تا با بپاکردن الم شنگه صحنه آرایی کنند و ساکنان کاخ سفید در واشینگتن دی سی هم جماعت «شورشیان» را به حرکت درآورند، غافل از اینکه این ضعف و زمان نشناسی ماست که باعث می شود، دولت فشل کنونی با این قصور و تقصیر آشکار، بتواند افکار عمومی را با خود همراه کند. اکنون که بحث صلح امام حسن(ع) داغ است، یاد دلیل تراشی ابن عباس افتادم که ضعف و تفرقه سپاه شیعیان را دلیل کنار آمدن با معاویه بیان می کرد در حالی که او و امثال او بودند که عامل این ضعف شدند.
«جنجالیان» گروهی دیگر هستند که مانند همیشه موضع به حق خود را با عملکرد و روش نادرست به زمین می زنند. استفاده از ادبیات نادرست و تهدیدهای تند اما توخالی، اتهام زنیهایی مانند جاسوس بودن رئیس جمهور که امکان اثبات آن را ندارند و پرداختن به مسائل شخصی دولتمردان بهانه های کافی را در اختیار متهمان قرار می دهد تا در افکار عمومی جولان دهند و توجهات را از مشکلات اصلیشان دور سازند. جلسه سوال از آقای ظریف چنان خاطره ناخوشی برایمان به بار آورد که در توان این عزیزان برای برگزاری جلسه آبرومندانه استیضاح ریاست جمهور شک داریم.
صرف نظر از اقناع افکار عمومی، عقل و انصاف هم حکم می کند از تندروی و پیشداوری بپرهیزیم. تندروی نکنیم، چرا که بهتر بود مجلس قدم به قدم جلو میرفت، به این صورت که با سوال از رئیس جمهور آغاز میکرد و در صورت قانع نشدن و دادن کارت زرد به دنبال استیضاح و کارت قرمز میرفت و همچنین پیشداوری نکنیم چرا که اگر استیضاح به معنای توضیح خواستن است، حق نداریم قبل از شنیدن توضیحات قضاوت نهایی کرده باشیم و باید جایی هم برای تبرئه باقی گذاشت.
