سیاست

این وب نوشت برای انتشار اندیشه های سیاسی یک جوینده حقیقت در عرصه سیاست ایجاد شده است. امید است، با نقدها و نظرات راهگشای خود در بهتر شدن آن سهیم باشید.

سیاست

این وب نوشت برای انتشار اندیشه های سیاسی یک جوینده حقیقت در عرصه سیاست ایجاد شده است. امید است، با نقدها و نظرات راهگشای خود در بهتر شدن آن سهیم باشید.

مسعود کریمی بیرانوند

 

در طول یک هفته گذشته، رویدادها و تحولات مهمی را تجربه کردیم که شاید هر یک از آن­ها به تنهایی می توانست، مدت ها در صدر اخبار باشد. عملیات تروریستی ناجوانمردانه و سبک سرانه آمریکایی ها و شهادت افتخارآمیز سپهبد سلیمانی و یارانش، خروش وصف ناپذیر مردم ایران و منطقه علیه آمریکا و اتحاد اقشار و گروه های مختلف باهم و عملیات موشکی دقیق و پشیمان کننده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی علیه پایگاه های نظامی آمریکا در عراق که برگ جدیدی از معادلات سیاسی و نظامی بین الملل را ورق زد. درباره این موضوعات مهم اخبار و تحلیل های زیادی ارائه شده و مردم کمابیش مطلع شده اند.

با این حال آنچه که شاید کمتر بدان پرداخته شده است، یک ویژگی مهم شهید سلیمانی است که اگر نبود، شاید این اتفاقات مهم رخ نمی داد و آن هم «ابتکار عمل» یا «کار موثر» است. واقعیت این است که شهید سلیمانی و دیگر شهداء برجسته انقلاب که در این وجیزه مجال ذکر تک تک آنها نیست، کسانی بودند که کارهای بزرگی انجام می دادند و ناشدنی ها را شدنی می کردند.

 

یادی کنیم از پدر موشکی ایران شهید سرافراز حسن تهرانی مقدم که می گفت؛ «فقط انسان های ضعیف به اندازه ی امکاناتشان کار می کنند». اگر کار کردن به قدر توان و امکانات سزاوار افراد ضعیف است، پس کسانی که به اندازه امکاناتشان هم کار نمی کنند، را باید چگونه خطاب کرد؟!

 

اگر مجاهدت ها و خلاقیتهای کسانی چون شهید شهریاری نبود، دیپلماتهای ایرانی چه نقطه قوّتی برای مذاکره با قدرتهای بزرگ جهان داشتند؟! شهید سلیمانی هم با وجود اخلاص، اخلاق و ولایتمداری اگر توانایی اداره و بلکه پیشرفت و پیروزی های چشمگیر سپاه قدس را نداشت، مطمئناً در منظر ملت چنان نبود که حالا هست!

 

اکنون که بواسطه درایت ها و زحمات این بزرگمردان و در صدر ایشان امام خمینی و امام خامنه ای به زودی شاهد منطقه ای بدون آمریکا خواهیم بود (ان­شاء الله) سوال این است که آیا ما هم توانسته ایم، قدمی در راستای پیشرفت جامعه بشری و نظام اسلامی برداریم؟

 

زود باشد که کشورهای منطقه از ما به عنوان یک کشور پیشرو انتظار داشته باشند، جای خالی آمریکا را پر کنیم؟ نه فقط در زمینه نظامی که در همه زمینه ها: دین و معنویت، اقتصاد و صنعت، سینما و فرهنگ، احزاب سیاسی و  مردم سالاری و ...

 

 آیا ادارات و نهادهای ریز و درشت ما هم توانسته اند پابه پای سپاه سربلند و برخی نهادهای انقلابی موفق، عمل کنند؟ به عنوان یک معلم مدرسه و مدرس دانشگاه از خودم و همکارانم می پرسم آیا توانسته ایم از نظام آموزشی وارداتی و ناهمگون زمان طاغوت گذر کنیم و یک محیط سالم و بالنده برای رشد ایمانی و عقلانی فرزندان مملکت فراهم کنیم؟ آیا نظام انتخاباتی، احزاب و فرهنگ سیاسی ما با معیارها و موازین شرعی و قانونی انطباق دارند؟ آیا همانقدر که در کسب استقلال و امنیت نظامی و سیاسیموفق بوده ایم، در تحقق رفاه اقتصادی، عدالت اجتماعی، ترویج فضائل اخلاقی و معنوی، نظام اداری و قانونی صحیح توفیقی داشته ایم؟

 

منکر پیشرفت ها وتلاش ها نیستم؛ ولی باید بیش از پیش به خود بیاییم و با تلاش، تدبیر و شهامت در همه زمینه ها پاسخگوی نیازهای کشور، منطقه و بلکه دنیا باشیم. شهید سلیمانی به ما نشان داد که آرمان های انقلاب امکان پذیر است، اگر بدبینی ، یاس، تنبلی، منفعت طلبی، حاشیه سازی و تقلید کورکورانه را کنار بگذاریم!

 

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی