وحدت چه نیست؟!
مسعود کریمی بیرانوند
با توجه به هفته وحدت و تاکید رهبر عزیزتر از جان، امامخامنهای بر لزوم پایبندی به وحدت لازم دیدم در مورد این مفهوم مقدس و حیاتی چند خط بنویسم. اما وقتی دیدم که مانند دیگر رهنمودهای ایشان، این مفهوم محوری نیز از سوی برخی جریان ها و صاحبان تریبون ها جنبه شعاری و بعضاً توجیهی پیدا کرده، تصمیم گرفتم؛ لااقل برخی خواطر خطرناک را از ساحت پاک وحدت بزدایم.
توضیح اینکه بعضی مفاهیم را بهتر است با رویکرد سلبی تعریف کرد. مثلاً شیخ محمود شبستری در کتاب گلشن راز در تعریف توحید می گوید: «التوحید اسقاط الاضافات». عرفا نیز معتقدند برای درک مقام وحدانیت، باید هزاران هزار حجابی که وجود دارد را کنار زد تا واحدیت و احدیت ذات مقدس الله متجلی گردد. لذا بر همین منوال چند مورد از مواردی را که منظور از وحدت در کلام رهبری نیست، بیان میکنم:
منظور از وحدت، محافظه کاری و سکون نیست. از هم اکنون رضایت دادن به نظر عده ای خواص یا حتی اقبال عمومی شرط رخوت است نه وحدت.
منظور از وحدت، ملاحظه کاری و سکوت نیست. در کتب لغت، معنای ریشه ای سیاست را پرورش رعیت دانسته اند و بدیهی است که این کار، همیشه زوزه گرگها را بلند خواهد کرد.
منظور از وحدت، از بین بردن تمام سلائق و جریانات مختلف نیست. وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدت. وحدت در اصول لازم است، اما اختلاف نظر در روشها طبیعی است.
منظور از وحدت، وحدت برای وحدت نیست. قرار نیست، صرف جلسه گرفتن و با هم چای خوردن ما را از هدف اصلیِ وحدت که موفقیت در رقابت برای خدمت به خلق خداست، باز دارد.
منظور از وحدت، همدلی و همکاری بر باطل نیست (و لا تعاونوا علی الإثم والعدوان). لذا وقتی قرار شد عده ای به نام اصلاحات و اصول اما به کام خود، گرد هم آیند، باید با پتک گران بر چنین اتحادی کوفت. فراموش نکنیم ثمرات تلخ وحدت اصلاحاتی ها و اعتدالیون در سالهای 1392 و 1396 هر روز کام ملت را تلخ می کند.
به امید وحدت برای حمایت برای موفقیت برای خدمت برای عبادت
