نقش معنویتگرایی دینی بر سبک زندگی سیاسی

 

نقش معنویت­گرایی دینی بر سبک زندگی سیاسی در انقلاب اسلامی ایران

 

ابراهیم برزگر

مسعود کریمی بیرانوند

 

منتشر شده در فصلنامه رهیافت انقلاب اسلامی، دوره 9، شماره 32، پاییز 1394، صفحه 44-25

 

چکیده:

معنویت­گرایی دینی، همواره در ارتباط موّثر با زندگی انسان­ها عموماً و زندگی سیاسی آن­ها خصوصاً بوده است. اما این واقعیت در عصر رواج سکولاریسم به چالش کشیده شده است و لذا نیازمند تبیین علمی دقیق برای دفاع از حیات عملی خود که با انقلاب اسلامی ایران رمقی دوباره یافته است، می ­باشد. نوشتار پیش­رو در پاسخ به پرسش از امکان نقش ­آفرینی معنویت­گرایی دینی بر سبک زندگی سیاسی، با تحلیل مفاهیم معنویت­گرایی، سبک زندگی و سیاست بر مبنای روش تحلیل محتوای کیفی و در چارچوب الگوی سبدهای سه گانه باورها، گرایش­ها و رفتارها نشان داده است که معنویت­گرایی دینی به مثابه گرایش و تلاش­ در مسیر و چارچوب اعتبار شده از سوی دین، عاملی برای تحقق نوعی از سبک زندگی سیاسی است که نهایتاً نفوس انسانی را از زندگی نارس، زودگذر و بازیگون مادی به حیات اصیل، جاودان و حقیقی معنوی می­رساند. لذا تنها آن نوع سبک زندگی سیاسی مورد پذیرش می­باشد که در ورای ظواهر اعتباری خود برخوردار از حقایق وجودی باشد.

کلیدواژه­ ها: دین، معنویت ­گرایی، سبک زندگی، سیاست، انقلاب اسلامی.